فرقی هم ندارد که این خدمت کجای این آستان باشد، در صحن و سرا و مقابل دیدگان زائران یا پشت صحنه و ناپیدا. آنچه مهم است، رسم خدمت صادقانه است که خادمان «آقا» این روش را به خوبی می‌شناسند. «عباس شبانی» یکی از هزاران خدمتگزار حرم مطهر رضوی است که پس از ۲۵سال خدمت، در حال حاضر معاون اداره بهره‌برداری ابنیه مرکزی حرم مطهر رضوی است و برای ما از مسیری که تاکنون طی کرده است، می‌گوید.
آنچه در ادامه می‌خوانید بخش‌هایی از گفت‌وگو با این خدمتگزار بارگاه منور رضوی است

بچه سمزقند
متولد ۲۰ اسفند ۱۳۴۶ در محله سمزقند مشهد هستم. پدرم و برخی اقوام کارگاه ساختمانی داشتند و من گاهی به ویژه تابستان‌ها در دفتر کارگاهشان آستین بالازده و مشغول به کار می‌شدم. آن ایام هم علاقه‌مند به تحصیل در رشته عمران بودم و همین علاقه من را به ادامه تحصیل در این رشته مایل کرد. از طرفی دیگر از دوره نوجوانی علاقه زیادی داشتم که در این دستگاه خدمت کنم. فکر می‌کنم دعای خیر پدر و مادر نیز شامل حالم شد وامیدوارم آن اشتیاق اولیه روز به روز بیشتر و بیشتر شود و قدرِ بودن در قطعه‌ای از بهشت را بدانم.
سال ۷۷ بود که در حرم رضوی مشغول به خدمت شدم، در پروژه باب الکاظم(ع) (سردرب شرقی صحن پیامبر اعظم(ص)) مشغول به خدمت بودم و تا سال ۸۲، افتخار خدمتگزاری در کنار دیگر همکاران را داشتم. در این پروژه و در کنار تیم ناظر مشاور پروژه، در امر اجرای پروژه فعالیت می‌کردم. از سال۸۲ تاکنون درحوزه معاونت بهره‌برداری و نگهداری واحد ابنیه مشغول به خدمت هستم که هم در بخش ایزولاسیون و هم در بخش برداشت و کنترل سنسورهای دستگاه «ابزار دقیق» در پروژه دارالحجه مسئولیت داشتم. در حال حاضر هم معاون ابنیه مرکزی حرم رضوی هستم که شامل روضه منوره و رواق‌های پیرامونی و صحن‌های هسته مرکزی می‌شود.

در ابنیه مرکزی بازدیدها روزانه است 
پس از ساخت و افتتاح هر رواق یا بنا در مجموعه حرم مطهر، کار بهره‌برداری شروع می‌شود. به عبارت دیگر کار ما نگهداری از ابنیه حرم و مسائل وابسته به آن است و هر جا اشکالی به وجود می‌آید، باید آن را برطرف کنیم. مثلاً سنگ، شیشه، آینه کاری یا کاشی‌های بنا دچار آسیب شود، بلافاصله تیم مربوط از معاونت بهره‌برداری براساس نیاز وارد عمل می‌شود و آن بخش را مرمت می‌کند تا این نازیبایی از بین برود، اما کار در ابنیه مرکزی(روضه منوره) به دلیل حضور انبوه زائران در تمام شبانه روز، سخت‌تر و حساس‌تر است و کار باید با سرعت و دقت بیشتری انجام شود، ضمن اینکه باید با ایجاد کمترین مزاحمت برای زائران باشد. از طرف دیگر ابنیه مرکزی بخشی است که تمام بناهای آن قدمت تاریخی دارند و مرمت باید توسط افراد متخصص در امور مرمت ابنیه تاریخی انجام شود. از همه مهم‌تر اینکه بخش مرکزی نزدیک‌ترین حوزه به مضجع منور امام رضا(ع) است.
در بازدیدهای ادواری که توسط تیم‌های بهره‌برداری، اماکن یا سایر بخش‌ها انجام می‌شود از هر نقصی آگاه می‌شویم. در ابنیه مرکزی این بازدیدها به صورت هر روزه است. همکاران بسیار خوبی در بخش نگهداری و بهره‌برداری داریم که در بخش کارگری و مهندسی دارای تخصص بالایی هستند و برای کوچک‌ترین موارد در خصوص ابنیه و تأسیسات حرم مطهر رضوی اقدامات شایسته‌ای را برنامه‌ریزی و اجرا می‌کنند تا زائران و مجاوران دغدغه‌ای به غیراز زیارت نداشته باشند.

زیبایی‌های مسجد شاه
مسجد شاه یا همان مسجد ۷۲ تن در نزدیکی حرم مطهر، چون محراب ندارد و در سرداب آن مقبره وجود دارد، مسجد نیست اما به نام مسجد شهرت پیدا کرده است. در سرداب این محل یک سقف ضربی دار است که در چهار گوشه آن محراب‌های قوسی شکلی وجود دارد که اگر در آن‌ها نجوا کنید، صدای خودتان را از پشت سر می‌شنوید یا اگر کسی در طرف مقابل شما آرام صحبت کند شما صدای او را می‌شنوید.

قربان امام رضا(ع) بروم...
یکی از بهترین و شیرین‌ترین خاطرات من مربوط به روزی است که برای تحویل بخشی از رواق امام خمینی(ره) می‌رفتم و خیلی هم عجله داشتم. در حین رفتن پیرمردی که قدبلند و جثه قوی داشت صدایم زد و گفت «من سالی یک بار از ارومیه به حرم مطهر می‌آیم و هر سال از اینکه می‌بینم تغییراتی در حرم ایجاد شده خوشحال می‌شوم. » من هم در جواب گفتم که تمام تلاش ما این است که زائر امام هشتم(ع) با دل خوش بیاید و با دلخوشی برگردد. آن زائر هم وقتی این جواب را شنید منقلب شد و گفت «قربان امام رضا(ع) بروم که هم خودش رئوف است و هم خادمانش» حرف این پیرمرد برای من الگو شد تمام توانم را به کار گیرم تا کارم را در حرم مطهر درست و اصولی انجام بدهم.