به گزارش عتبه نیوز، چند روزی بیشتر به سالروز ولادت باسعادت امام هشتم(ع) باقی نمانده است و شیفتگان این حریم قدسی از راه دور و نزدیک خودشان را به مشهد می‌رسانند تا رنگ و بوی خوش زیارتشان با حال و هوای عید دهه کرامت افزون شود. در این میان، تعدادی از این شیفتگان در تب و تاب خدمت به زائران آقا در این ایام پربرکت، سختی سفر و راه را به جان می‌خرند. اعضای شیرازی موکب و چایخانه امام رضا(ع)، از جمله این ارادتمندان هستند که نزدیک به هزار و ۴۰۰ کیلومتر را پشت سر گذاشته‌اند تا امسال برای نخستین بار میزبان دوستداران شمس الشموس در جوار حرم مطهر رضوی باشند.

حال خوش زائر و مجاور

یکی از روزهای گرم خردادماه است و سرِ ظهر. تازه اقامه نماز جماعت در بارگاه ملکوتی رضوی به پایان رسیده است و صحن‌های این حریم قدسی مملو از زائر و مجاور است. از باب الرضا(ع) در جست‌وجوی موکب‌های خدمت‌رسانی که قرار است در ایام دهه کرامت در جوار این بارگاه نورانی مستقر شوند، خارج می‌شوم. چند متری به طرف راسته بازار پیش می‌روم، درست در جوار دفتر امانت وسایل، موکب و چایخانه شیرازی ها که برای امام رضا(ع) برپا کرده اند، خودنمایی می‌کند. بیش از ۱۰ نفر آقا با نظم و انرژی خاصی در حال توزیع شربت و شیرینی بین زائران در این موکب هستند؛ همگی آنان جلیقه‌هایی مزین به عبارت «خادم الرضا(ع)» بر تن دارند.

در این میان، می‌توان شور و شوق را در چهره خسته و گرمازده زائران هم دید. بی‌شک نوشیدن شربت خنک در زیر آفتاب سوزان، انرژی دوباره‌ای به آنان بخشیده است تا با آرامش بیشتری به محل اسکان خود بازگردند. می‌خواهم از موکب و خادمان آن با تلفنم عکس بگیرم که زائری با اشاره از من می خواهد که از او مقابل موکب با گوشی همراهش عکس بگیرم. انگار این زائر هم مثل بسیاری از زائران که در چایخانه‌های حضرت رضا(ع) در داخل حرم مطهر عکس یادگاری می‌گیرند، می‌خواهد این شور وصف‌نشدنی را برای همیشه ماندگار کند. وقتی عکس‌ می‌گیرم، می‌گوید: شکراً. تازه می‌فهمم از زائران عرب‌زبان این آستان مقدس است. با خودم می‌گویم که خوش به سعادت این خادمان که امروز میزبان زائرانی از اقصی نقاط این کره خاکی هستند. در ادامه چشمم به بانوی جوانی می‌افتد که لیوان شربتش را در داخل بطری آب می‌ریزد تا با خود ببرد. با این بانو سر صحبت را باز می‌کنم و او با لهجه مشهدی می‌گوید: مادرم بیمار است و چند ماهی است نتوانسته برای زیارت حرم بیاید. این لیوان شربت را به نیت شفا و تبرکی برای او می‌برم.

به پشتوانه مردم شیراز آمده‌ایم

میان آمدن و رفتن زائران، سراغ مسئول موکب را می‌گیرم. قاسم مرادی که در حال توزیع شیرینی بین زائران است، دقایقی خدمتش را به یکی دیگر از خادمان موکب واگذار می‌کند تا از روایت حضور و خدمتشان در جوار حرم مطهر رضوی برایمان بگوید.

مرادی با اشاره بر این‌که حدود ۲۰ نفر از نوجوان شانزده ساله تا پدربزرگ هفتاد ساله برای خدمت در این موکب به مشهد مشرف شدند، بیان می‌کند: موکب و چایخانه امام رضا(ع) نزدیک به چهار سال است در شیراز راه‌اندازی شده است و در ایام میلاد و شهادت امام رضا(ع) به مدت سه تا چهار روز برگزاری مراسم و پذیرایی دارد.

او اضافه می‌کند: امسال برای نخستین سال است که تصمیم گرفتیم موکب خود را در دهه کرامت در مشهد در جوار بارگاه امام مهربانی‌ها برپا کنیم و بدین ترتیب به مدت سه روز، از چهارم تا ششم خرداد در این محل، پذیرای زائران با اقلام شیرازی از عرقیات و شیرینی تا آش دوغ هستیم.

مرادی از جمله خادمیاران استانی بخش صندلی چرخدار حرم رضوی هم است و هر ماه، دو هزار و ۸۰۰ کیلومتر راه را از شیراز به مشهد می‌آید و برمی‌گردد تا به زائران در این آستان مقدس خدمت کند. او ادامه می‌دهد: وقتی تصمیم گرفتیم تا موکب را در دهه کرامت در مشهد برپا کنیم، رو به گنبد حرم مطهر ایستادم و به امام رضا(ع) گفتم آقاجان می‌خواهم این کار انجام دهم، اما خیلی نگران هستم که نتوانیم آن طور که در شأن و آبروی شماست، خدمت کنیم. به لطف خدا و عنایت حضرت، در مدت کوتاهی، تمام هزینه‌های برپایی موکب از محل کمک‌های مردمی در شیراز فراهم شد.

او می‌گوید: هر کدام از خدمتگزاران این موکب با ذوق و شوق خاصی برای خدمت آمده‌اند و حتی بعضی از آنان مرا واسطه کردند تا با صاحب‌کارشان صحبت کنم تا بتوانند مرخصی بگیرند و همراه و یاور ما در این موکب شوند. در حال حاضر هم با جان و دل در حال خدمت هستند.

از مرادی درباره بازخورد زائران از ارائه این خدمات می‌پرسم و او پاسخ می‌دهد: زائران ضمن تشکر، برای ما دعای خیر می‌کنند که به عشق خدمت به زائران امام رضا(ع) از شیراز آمده‌ایم.

لذت دوچندان خادمی

خادمان با روی خوش و لبخند پذیرای میهمان بارگاه رضوی هستند، زائران هم پس از نوشیدن، تشکر می کنند یا صلوات می فرستند و با حالی خوش در مسیر حرم یا خارج از حرم، به راه خود ادامه می دهند. وسط این جوشش زیبا، سر صحبت را با یکی از افراد میانسال موکب باز می‌کنم که مشغول پر کردن ظرف عرقیات است. رضا دوکوهکی می‌گوید: خدا را شاکرم که دهه کرامت امسال توفیق خدمت در جوار حرم مطهر رضوی نصیبمان شد.

او با بیان این‌که در موکب‌های اربعین هم خدمت کرده است، می‌افزاید: حس و حال خدمت به زائران امام رضا(ع) وصف‌ناشدنی و شبیه خدمت به زائران کربلاست. همچنین به نظرم، منِ خادم از انجام این خدمت بیشتر از زائری که خدمت دریافت می‌کند، لذت می‌برم. افراد بسیاری در شیراز علاقه‌مند به همراهی با ما بودند، اما به دلیل مشغله‌های کاری و تحصیلی نتوانستند حضور داشته باشند. با این وجود دلشان با ماست و از ما خواستند نایب‌الزیاره آنان هم باشیم.

توسلی که جواب داد

چهره جوان و پرتلاشش در موکب، توجهم را جلب کرده است. به سراغ محمدامین امین‌پور، جوان بیست و پنج ساله‌ای می روم که مثل سایر شیرازی های این موکب خوش برخورد است و زائران را تکریم می کند. او که در حال توزیع شیرینی است، شغل و پیشه اش حسابداری است و با اصرار از محل کارش مرخصی گرفته تا به زائران در جوار بارگاه حضرت دوست خدمت کند. امین‌پور برایم تعریف می‌کند: مادرم به دلیل بیماری قلبی چند روز قبل از سفر ما به مشهد، در بیمارستان بستری شد. من به امام رضا(ع) توسل کردم و به نیت شفای مادرم برای پابوسی این امام رئوف(ع) و خدمت به زائرانشان با موکب راهی شدم. خدا را شاکرم که اکنون مادرم حالش بهتر شده و از بیمارستان مرخص شده است.

او می‌افزاید: وقتی از زائران پذیرایی می‌کنم و لبخند و نشاط معنوی را در چهره‌شان می‌بینم؛ زائرانی که به شوق زیارت از راه‌های دور و نزدیک به این سرای ملکوتی مشرف شدند، من هم از خشنودی و رضایت آنان انرژی می‌گیرم.

امین‌پور با بیان این‌که در شیراز هم در موکب خدمت کرده است، می گوید: نوکری امام رضا(ع) و عشاق ایشان در هر شهر و دیاری حس بسیار خوبی دارد، اما وقتی در جوار حرم مطهر خدمت می‌کنیم، این حس خوب دوچندان می‌شود.

گزارش: آرزو مستاجر حقیقی