عتبه نیوز . روزهای جمعه آمیخته با یاد و ذکر آخرین حجت حی الهی بر زمین حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف است و فرصت ارزنده ای برای معرفت بیشتر نسبت به امام زمان به شمار می رود. در ایران اسلامی مسجد مقدس جمکران برجسته ترین مکان منسوب به حضرت حجة بن الحسن العسکری است و سالها است که به پایگاهی برای عرض ارادات به حضرتش و پناه و مأوای شیفتگان و مستضعفان تبدیل شده است. با این وجود همواره سؤالاتی درباره منزلت مسجد جمکران و قداست و شرعیت آن مطرح بوده است. اکنون در جغرافیای جهان تشیع این مکان یکی از قطب های زیارتی است و سالانه میلیون ها نفر خود را برای عبادت و مناجات و توسل به مسجد جمکران می رسانند. در این رابطه با حجت الاسلام و المسلمین سید مسعود پورسیدآقایی مدیر بنیاد مهدویت گفتگو داشتیم.

در ابتدا از این جهت که نخستین کارکرد و اعمال در مسجد مقدس جمکران دعا و مناجات به شمار می رود، آیا ادعیه و اعمال این مکان تفاوتی با سایر امکان و اعتاب مقدسه دارد؟

اولیای دین به ما گفته اند اگر نمازی که می خوانید در مسجد باشد لذا این نماز با دیگر محل ها یا بازار متفاوت است و روشن است در بقاع متبرکه آثار دیگری دارد و حضور در آنجا یا مقام و بقعه امام زادگان و ملائکی که هستند آمین می گویند قطعا متفاوت است. در برخی ادله داریم این دعا را جمعی انجام دهید، «ادعونی استجب لکم». از این رو دعای امام و امام زادگان قطعا متفاوت است.
 

گاه در سند و اعتبار مسجد جمکران از جهت انتساب به حضرت مهدی (عج) تشکیک می شود؛ آیا توجه به سندیت این مسجد مهم است یا توجه به حالات معنوی مشتاقان حضرت ولی عصر (عج) کافی است؟

ابتدا باید ببینید سند معنایش چیست؟ مراد همان اعتبار است که طریق و اماره ای(نشانه/دلالت) است بر اعتبار که فقط در نقل نیست و امارات مختلف می تواند داشته باشد؛ بر این اساس مسجد مقدس جمکران اماره فراوان دارد. بزرگان دین و فقهاء به این مسجد می رفتند و حتی امام راحل(ره) به مسجد جمکران می رفتند و به بزرگان می فرمود بروید جمکران و برای من دعا کنید.
این همه از علما و بزرگان و کراماتی که دیده شده و سند است و آنقدر شواهد و قرائن فراوان داریم که حد ندارد؛ از  طرفی اسناد نیز موجود است. آیه الله مرتضی حائری کتابی دارد به نام «سر دلبران»، درباره این مسجد گفتگو می کند و چقدر مسجد را تعظیم می کند و با اینکه در کرامت ها سخت گیر است، چه بیاناتی دارد و در حدود هزار و صد سال پیش این را در کنار تهران و خارج شهر قم قرار دادند، به عنوان پایگاهی برای یاد و نام امام زمان (عج).
این مسجد از حدود سال 370 هجری که خود حضرت به مصلح جمکرانی دستور دادند و آن را بنیان گذاشتند، نشان می دهد که از آن زمان به فکر شیعیان خود بودند. در طول سال جایگاه آنقدر جمعیت می آید و خصوصا هفته منتهی به نیمه شعبان جمعیت میلیونی است که پایگاه بزرگی برای احیای نام حضرت شده است. مقام معظم رهبری فرموده اند: من گاهی تصمیم برایم سخت می شود و به جمکران می آیم و دعا می کنم.

در این سالها افراد متعددی در فضای حقیقی و مجازی سعی در القای خرافه بودن مسجد جمکران داشته اند ...

این افراد بی سلیقه هستند و فکر می کنند محقق هستند، این روشن فکر بازی ها در مورد مسجدی که بزرگان به آنجا رفته اند مانند شیخ مرتضی حائری و امام راحل و احمدی میانجی که استاد این افراد است، اینان معتقد و محکم بودند. باید در چیزی نظر بدهند که تخصص دارند.
این مکان منتسب به امام زمان است و در خواب نبوده است و در بیداری بوده است و شیخ مرتضی حائری با اذکار توحیدی که گفته می شود، من که این قدر سخت گیر هستم برایم قطعی است که این توقیع وارد شده است، مرحوم آیه الله بهجت، مرحوم سید مهدی روحانی، نمی فهمیدند و این افراد فهمیده اند؟

اکنون آیا شهرت مسجد مقدس جمکران که از قرن چهارم پابرجا بوده، ما را بی نیاز از این مباحث سندی می کند؟

این مرکزی که مرجع برای یاد نام امام زمان شده است چرا باید با بی خردی آن را تخریب نمود و جایگاهش را کم کرد؟ نباید این حرف ها را سریع گفت و باید با کسی مطرح کرد و تاملی نمود و این پایگاه بزرگ را در چه چیزش باید تشکیک کرد. آیا این کرامت ها را نمی بینند؟

به هر حال برخی در تشرف ها را تشکیک می کنند زیرا بعضی مردم خیال و ادعا می کنند امام زمان (عج) را دیده اند. نظرتان در مورد این چالش و شبهات چیست؟

برخی مردم صفای باطنی دارند و این شبهات از نور حقیقت کم نمی کند و خیلی هستند امام را می بینند ولی نمی شناسند اینها را چه می توان گفت؟ از مرحوم شیخ رجبعلی خیاط نقل است که شخصی خواست تشرف پیدا کند و ذکری خواست و 39 روز زحمت کشید و روز 38 یا 39 آمد گفت: آشیخ این ذکری که دادید انجام دادیم و خبری نشد. گفت خبری شد و متوجه نشدید، گفت کجا؟ گفتند یادت هست فلان روز تو مسجد نماز می خواندی و انگشترت در دست چپ ات بود، آقایی گفت فلانی انگشتر به دست چپ مکروه است و در جواب گفتی : هر مکروهی جایز است. این جواب هم دادی.
برخی ممکن است همان لحظه نشناسند و بعدا آگاه شوند و این اذکار و امکنه و چهل شب چهارشنبه رفتن اقتضا دارد و علت تامه نیست که حتما چنین شود. این ها چه شبهه ای است به او گفته اند 40 هفته بیا و با شوق می آید اما شبهه می شود که اگر دیدی شاید امام بوده یا از طرف امام بوده است و چنین بوده اما برخی از این انسان ها مریض هستند و غرض و مرض دارند.
به جای اینکه اینجا را قدر بدانند چرا مرض شبهه دارند و حرف های بی اساس میزنند و هر جای دیگر بود این مکان را چقدر بالا می بردند. در همایش دکترین مهدویت شخصی که دوست دکتر لاگن هاوزن آمریکایی استاد تمام موسسه امام خمینی قم است در آن دکترین آمده بود، از شخصیت هایی که مقاله داده بود و دعوت شد. بعد از دعوت آمدیم قم و بردیم جمکران. من می دانستم مسیحی است و تحت نظرش داشتم و دیدم رفت یک گوشه ای نشست و حال خوشی داشت و مسجد را نگاه می کرد، بعد از دوستش آقای لاگن هاوزن پرسید اینجا کجاست؟ من خیلی جاها رفتم اینجا کجاست؟ چه حالی دارد؟

مکانی که مورد توجه امام زمان است و می تواند ایجاد جریان کند و قرارگاه مهدویت و اندیشه مهدویت می تواند باشد، این مرکز می تواند جایگاه تولید علم باشد و اعتقادم این است که قرارگاه مرکزی مهدویت این مسجد است و کار مهمی دارد تولیت مسجد که تنها کار ساخت و ساز نیست و باید پژوهشگاه بزرگی بزند و گام های بزرگی بردارند. در ساحت های رسانه ای باید کار شود داستان انار سوخته که در بحار نیز نقل شده است که معتبر است و می تواند فیلم ساخته شود و یا داستان اسماعیل حرقلی و داستان های قطعی داریم و کم گذاشته ایم و به جای استفاده از این روایات معتبر، این شبهات مسخره را مطرح می شود. این مکانی که مقدس است مکان راز و نیاز است و پایگاه عاشقان حضرت است از هزار سال قبل، این قرارگاه مهدویت در عالم است را تشکیک می کنند و شبهه مسخره مطرح می کنند.

این تشکیکات در مقدسات و ندیدن کرامت های جاری مسجد جمکران روا نیست. داستان های فراوانی از کرامت هایی که مردم خود آنها را لمس و احساس کرده اند بطوری که با وجدان بر صدق آنها اعتماد یافته اند وجود دارد. برخی از رسانه ها پخش و منتشر شده است و بخشی در کتاب های معتبر چاپ شده است که بسیار خواندنی است. مردم اگر کرامت از این مکان نبینند هر ساله بر خیل مشتاقان و زائران آن افزوده نمی شود.