به گزارش عتبه نیوز زیارت از برجسته ترین رفتارهای دینی مسلمانان و خصوصا مردمان سرزمین ایران و پیروان اهل بیت(ع) است که سهم فراوانی در دینداری آنان دارد. سالانه میلیون ها نفر از شیعیان خود را به زیارتگاه ها و حرم های ائمه معصومین (ع) می رسانند علاوه بر آنکه بقاع متبرکه و مزارات اولیای دین در کنار اعتاب مقدسه ائمه اطهار (ع) از دیگر کانون های دین ورزی جوامع اسلامی است.
در این میان رفتارهای زیارتی هر چه به مبانی و آداب و آموزه های اهل بیت (ع) نزدیک تر و منطبق تر باشد زائر را زودتر به مقصود می رساند و برکات زیادی را نصیب او و جامعه پیراموش می سازد.
گرفتن حاجت ها از عمده ترین مسائل مد نظر زائران در حرم ها است و چه بسیار مردمانی که تنها برای این امر خود را به زیارتگاه ها می رسانند. 
حجت الاسلام حسین شورگشتی کارشناس معارف رضوی در یادداشتی برای عتبه نیوز به بررسی اهمیت زیارت در دهه کرامت با تأکید بر چگونگی برآورده شدن حاجت های زائران پرداخته است.

با ورود به ماه ذی‌القعده دهه‌کرامت با روز دختر شروع می‌شود. دهه‌ای که آغاز و پایانش به‌خاطر وجود خواهر و برادری است که وجودشان کرامت بخش کشور و سرزمین ما است.
این‌که کرامت و دهه کرامت چیست و چه هدفی دارد شاید برای بسیاری همچنان روشن نباشد. دلیل آن نیز شاید کم‌کاری‌های فرهنگی و اجتماعی و یا ضعف رسانه‌ای باشد. تفسیر معنای کرامت مفصل است اما می‌توان آن را با کلماتی چون جوانمردی، بزرگواری، شرافت و سخاوت مترادف دانست.

این‌که چرا این دهه را کرامت نامیدند بخاطر کرامتِ وجودِ چندی از خاندان آل محمد (ص) در سرزمین ما است. این دهه یازده روز ابتدایی دهه اول ماه ذی‌القعده است که ۱ ذی‌القعده مصادف است با ولادت حضرت معصومه(س) که روز دختر هم نامیده شده. ۵ ذی‌القعده روز تجلیل از امامزادگان و بقاع متبرک است و ۶ ذی‌القعده روز بزرگداشت احمد بن موسی بن جعفر معروف به شاهچراغ. روز ۱۱ ذی‌القعده که پایان دهه‌کرامت باشد هم روز ولادت آقا علی‌بن موسی الرضا علیه آلاف التحیة والثناء است.

در واقع این دهه، دهه‌ی بزرگداشت کسانی است که با وجودشان و ورودشان کرامت را به این سرزمین بخشیده‌اند. کسانی که بخاطر مقام والایی که نزد خداوند متعال دارند روزانه پذیرای هزاران زائر ایرانی و غیر ایرانی هستند. آن‌هایی که وجود مبارکشان واژه‌ی زیارت را برایمان خاص کرده است. واژه‌ای که می‌تواند برای هر شخصی به‌کار رود اما تبادرش در فرهنگ دینی ما در زیارت اولیاء الله قرار گرفته است؛ به همین خاطر این دهه را علاوه بر کرامت می‌توان دهه زیارت هم نامید. از این رو شایسته است مسئولین امر علاوه بر جشن‌های مناسب شأن این بزرگواران، به سه امر فرهنگی هم اهتمام بیشتر کنند:

1. آشنایی با زندگانی حضرت معصومه (س) و حضرت علی بن موسی الرضا(ع)؛

2. ترویج روحیه کرامت و جوانمردی در بین مردم؛

3. آموزش و تبلیغ آداب زیارت و زیارت صحیح و مقبول در بین مردم و فهم صحیح از معنای زیارت؛
 

ضرورت پرهیز از یک باور و رفتار غیرسازنده در زیارت

در این میان یکی از مهم‌ترین مسائلی که زائر باید بدان توجه کند فهم معنای صحیح زیارت و آداب آن است؛ برای نمونه یکی از مشکلات، در فهم معنای زیارت، روحیه‌ی طلبکارانه داشتن در زیارت اهل‌بیت (ع) است! گویا زیارت این‌گونه معنا شده است که اگر مشکل و گرهی در روند زندگی‌مان اتفاق افتاد، زیارت را به دید معجزه‌ای بنگریم که الا و لابد باید این گره را زندگی ما باز کند یا دعاهایمان را به استجابت برساند. این روحیه خوب نیست و گاهی آسیب‌هایی را در بردارد؛ دیده‌ یا شنیده‌اید زائرانی که از خدا و امام رضا (ع) قهر کرده‌اند و اعمال عبادی خود را ترک گفته‌اند که چرا منی که زیارت امام رضا (ع) آمدم و مدت‌ها دعا و نذر کرده‌ام، امام رضا (ع) جواب من را نداده است؟!

بله انسان باید اهل دعا باشد و نیازها را از امام معصوم (ع) بخواهد؛ اما از آن‌سو روح تسلیم را هم باید داشته باشد؛ نباید از خدا و اهل‌بیت (ع) طلبکار باشیم که حتما به من فرزند بده یا فقر را از من بردار. در کنار دعا باید روح تسلیم هم باشد. ممکن است مصلحت ما در این فقر و در این مریضی باشد. خداوند حکیم است و این ما هستیم که احاطه علمی نداریم. در قرآن این مطلب گوشزد شده است که ای مردم بعضی چیزها برای شما بد است ولی خیر شماست. این را زائر باید توجه کند. گاهی خدا ما را گرفتار می‌کند تا معنویت ما تقویت شود و بیشتر در خانه خدا و اهل‌بیت (ع) بمانیم و بیشتر اهل دعا و مناجات و عبادات باشیم؛ گاهی امری به صلاح و مصلحت ما نیست؛ در این صورت باید شاکر و صابر باشیم.

افرادی که مبتلا هستند اگر صابر و شاکر باشد، خداوند تمام ثواب عبادت های یک فرد سالم را به او می دهد. در گرفتاری‌ها، بیشتر راز و نیاز ‌کنیم. اگر با دعا، گرفتاری رفع شد شکر خدا و اگر گرفتاری دفع نشد، نباید نا امید شد؛ البته کرامت اهل‌بیت (ع) آن‌قدر بالا است که با توجه به مصلحتِ خیر، هیچ کس را دست خالی نمی‌گذارند؛ اما هدف زیارت را تنها رفع گرفتاری و اجابت خواسته‌ها دیدن اشتباه است و اشتباه‌تر است اگر خودمان را طلبکار از اهل بیت (ع) فرض کنیم. چه خوب است هنگامی که در محضر اهل‌بیت (ع) حاضر می‌شویم، ایشان را طلبکار و خودمان را بدهکار بدانیم. اعمال خیری به نیت ایشان انجام دهیم و آن را به اهل‌بیت (ع) هدیه دهیم و خودمان را در محضر ایشان کوچک کنیم، همان‌طور که ایشان در محضر خدا این‌گونه‌اند.